Czarny bez (Sambucus nigra L.) dawniej określany był mianem “drzewa życia” i ozdabiał niemal każdy przydomowy ogród.
Jest też jedną z najstarszych roślin leczniczych znanych człowiekowi. Surowcem zielarskim są kwiaty, dojrzałe owoce oraz w mniejszym stopniu pozostałe części rośliny.
Należy jednak pamiętać, iż roślina w stanie surowym może stanowić pewne zagrożenie dla zdrowia. Niebezpieczne są przede wszystkim sambunigryna i sambucyna, które w stanie surowym mogą powodować mdłości i wymioty, a w skrajnych przypadkach mogą zagrażać życiu. Skutecznym sposobem na dezaktywację tej substancji jest obróbka termiczna. Toksyna zawarta w roślinie pod wpływem wysokiej temperatury ulega rozkładowi na substancje nieszkodliwe. Suszenie oraz pasteryzacja to podstawowe i od wieków sprawdzone metody przetwarzania czarnego bzu.
Właściwości lecznicze tej rośliny odgrywają ogromna role w medycynie naturalnej.
